• شعری در قالب غزل با مضمون عاشقانه عارفانه از دفتر شعر مفرح همدانی ، در توصیف حالات عشاق و عشق ، کلیپ عاشقانه و احساسی همراه با موسیقی با پس زمینه .این اثر هنری از غزلیات مجموعه ارمغان ملکوت ، دیوان اشعار ناصر مفرح ذات ، شاعر معاصر همدان، متخلص به مفرح همدانی انتخاب شده است.
• قلم نوشت به سيماي دوست، روز نخست / كه دست از همه عالم، جز عشق بايد شست
• گُلي كه شبنم رويش شراب صوفي شد / كسي نگفــــت به ما از کُدام گلشن رُست
• مُراد بر تن ما خرقه اِرادت كرد / در آن زمان كه سحر عافيت ز گُل مي جست
• هزار ناز زليخا نشـيند اَر بر دل / اگر كه عزم ز يوسف بوَد، نگردد سست
• شكسـتي مُهره مِهر مرا و ممنونم / رضاي خاطر من در رضاي خاطر توست
• من و گلايه از اين چرخ بي وفا، هيهات / زبان صيد، ز قوس كمان ندارد مُست
• به خود بيا كه زمانه چنان بوَد زيرك / كه عُذر كَس  نپذيرد،  مگر به  كار دُرســـت
• شبي به خوابْ، به وقت سَحر، مُفـرّح ديد / كه بايزيد، سر حوض باده رُخ مي شست

• شعری احسانی در قالب غزل با مضمون عاشقانه عارفانه از دفتر شعر مفرح همدانی ، در توصیف حالات عشاق و عشق ، کلیپ عاشقانه و احساسی با تم غمگین همراه با موسیقی با پس زمینه .این اثر هنری از غزلیات مجموعه ارمغان ملکوت ، دیوان اشعار ناصر مفرح ذات ، شاعر معاصر همدان، متخلص به مفرح همدانی انتخاب شده است.
• پير آمد به خرابات ،سحـر از پِي نوش / دف بَرَش عرض ادب كرد، درآمد به خروش
• از پي موعظه وا كرد چو لب پير مُغان / چنگ در محضر او خَم شد و دف حلقه به گوش
• صورت نافله مي بَست در آن دَم كه اُفق / باده در سـينه خُم بُود پي منصب جوش
• بسته اند عافيت مذهب ما را به دو اصل / نفَس پير مُغـان و كرَم باده فروش
• تا كه بر نامِ كَسـي مُهر عنايت نخورد / سينه او نشود محـرم پيغام سروش
• از سليمان و ز كسرا و ز چنگيز به من / پندها داد بسي گردش اين چرخ چموش
• اين فلك با همگان نَردِ كلـــك مي بازد / كَس نبُرده است از اين داو ، مگر صاحب هوش
• من ز مُردن نَه، ز بد مُردن خود مي تَرسم / يا رب  اين فتنه بگردان، ز خطا  پرده  بپوش 
• چنگ و تار و دف و نِي، هم خُم و پيمانه و مِي / همه در حالت ذكرند و مُفـرّح خاموش

غزلی از مفرح همدانی

غزلی عاشقانه عارفانه از دیوان ارمغان ملکوت اثر نار مفرح ذات متخل به مفرح همدانی:

بده ساقی مرا جامی، ز خون سینه مینا

«وَدَع ما فیهِ مَسموماً، اَنَا المَجنونُ لا اَعبا»

بزن ساز تَفَقُّـد تاکه دست امروز افشانم

چو در این پرده پیدا نیست نقشی از رُخ فردا

نشیند بر مشامم گر، بُخور اشک نخل، امشب

شَوَم بیرون ز عالَم، پا نَهم بر مُلــک استغنا

بنازم خط آن سـلطان که بَهر عرضه فرمان

ز رمز صورت ومعنی، بر اَبروی تو زد طُغرا

بساط ناز را در عرصه سیما سبک بنشان

وگرنه عشق عیّار است می دُزدَد دل ما را

غنی حارس،گدا محتاج،این درحسرت،آن وحشت

عجب دردسری دارد تماشاخانه دنیا

به می تلخی، به ما مستی، به زاهد زُهد بخشیدند

معاذاللّه ازاین فرمان، تعالیَ¬اللّه بر این فتوا

نکاتی از طریقت گفــــت پیر دیر و دانستم

کلاه فقر درویش است مُهر دفـتر تقوا

گناهم را ببخش ای محتسـب گر بوسه دزدیدم

هوس  بود و جوانی و شراب سُرخ و استسقا

مُفرح در کنارِ خُم، خُمار افتاده  اِی  ساقی

« قُم اِملأ وَ اسقَهُ کَأساً، اَما انتَ الَذی تُسقی»

رباعی از مفرح همدانی

کلیپ دکلمه روز پدر